6 tips om de rivaliteit tussen broers/zussen aan te pakken

Waarom kunnen ze in hemelsnaam niet met elkaar opschieten?!?

Laten we eerlijk zijn: het maakt niet uit hoe leuk je kinderen de ene minuut spelen, de volgende minuten kunnen tranen vloeien, wordt er gescholden en ontstaan er zelfs ruzies. Als je meer dan één kind hebt, is het een zekerheid: rivaliteit tussen broers en zussen zal GEBEUREN. Maar hoewel ruzie tussen broers en zussen veel voorkomt in gezinnen, kan het als ouder moeilijk voor je zijn als je niet over de juiste hulpmiddelen beschikt om met de situatie te kunnen omgaan.

Er is niets meer de moeite waard dan te zien hoe je kinderen mooi samen spelen, en met de juiste tools kun je een einde maken aan die ruzies tussen broers en zussen. Immers, als de broers en zussen gelukkig zijn, is mama blij!

Waarom treedt rivaliteit tussen broers en zussen op? Probeer het te zien vanuit het perspectief van je kinderen ...je oudste kind was ooit de enige en kreeg alle aandacht van je. Zijn verzoeken werden met spoed beantwoord en hij hoefde zijn tijd of speelgoed met niemand te delen.

Toen werd zijn zus geboren - een vreemde voor hem - en nu is mama langzamer om hem eten te geven omdat ze de baby voedt, en moet hij wachten tot papa klaar is met het verschonen van de luier van de baby voordat ze samen met de Lego kunnen spelen.

Naarmate de kinderen ouder worden, strijden ze om hetzelfde speelgoed en naarmate de jongere zus onafhankelijker wordt, wordt ze het beu dat haar grotere broer steeds de baas over haar speelt.

Om het anders te zeggen: hoe zou jij je voelen als je echtgenoot iemand anders mee naar huis zou nemen en verwachtte dat je met elkaar zou opschieten? Juist ja, ik zie je al fronsen! Wel voor je kind is dat net hetzelfde gevoel bij de komst van een andere kind in het gezin. Omdat jonge kinderen deze frustraties niet verbaal kunnen uiten, doen ze dit door zich te "misdragen" - weigeren te delen, slaan, duwen, schreeuwen, enz.

Hoe kan ik voorkomen dat rivaliteit tussen broers en zussen plaatsvindt?

Hoewel je rivaliteit tussen broers en zussen niet helemaal kunt stoppen, kun je de frequentie ervan verminderen. Dit betekent minder schreeuwen vanuit de volgende kamer en meer rust in huis! Hier zijn 6 stappen die je vandaag kunt nemen om de concurrentie tussen je kinderen te verminderen, toekomstige rivaliteitsmomenten van broers en zussen te voorkomen en een einde te maken aan de vechtpartijen zodra ze beginnen:

TIP 1: WEG MET DE LABELS

We leven in een samenleving die gedijt op het categoriseren van mensen: we willen weten wie slim is, wie populair is, wie succesvol is, wie atletisch is, wie muzikaal is, wie getalenteerd is, enzovoort. Labels helpen ons dingen te categoriseren.

Maar als het op onze kinderen aankomt, vergroten labels (opzettelijk of onopzettelijk) de concurrentie tussen broers en zussen dramatisch. Denk er eens over na, als we het hebben over onze 'atletische', 'de goede eter', 'smartie' of zelfs ons 'wilde kind', trekken we onbedoeld vergelijkingen tussen onze kinderen. Als we het ene kind het 'atletische' noemen, denkt het andere kind automatisch: 'Ik ben niet het atletische' (dus waarom zelfs proberen) of als het ene kind een 'goede eter' is, gaat het andere ervan uit dat ze dat niet mag zijn. Als vader naar jou verwijst als de 'slimme', kan ik alleen maar aannemen dat ik (veel) 'minder dan slim' ben. Door onze kinderen te labelen, zetten we kinderen onbedoeld in de een of andere rol - of ze dat nu leuk vinden of niet - en maken we vergelijkingen tussen broers en zussen. Het goede nieuws is dat wanneer we deze labels weggooien, we ons 'niet-zo-atletische' kind een kans geven om te schitteren, zelfs als ze geen ster is. En we geven het 'wilde kind' de kans om het juiste te doen. De sleutel is om positieve eigenschappen aan te moedigen, zoals teamwork, doorzettingsvermogen en vriendelijkheid. Broers en zussen kunnen dan elkaar ondersteunen in plaats van te strijden om de goedkeuring van hun ouders.

TIP 2: ZORG VOOR AANDACHT

Een van de belangrijkste redenen waarom kinderen vechten, is om de aandacht van hun ouders te trekken - in hun ogen is zelfs negatieve aandacht beter dan niets.

Om aan de aandachtsvraag van je kinderen te voldoen, is het plan om elk kind elke dag minstens 10-15 minuten gerichte, opzettelijke aandacht te geven. Door je op het kind te richten, bedoel ik dat je kind de controle heeft over die 10 minuten die ze van jou krijgen- zij zijn de "baas".

Een theekransje?

Lego bouwen?

Krijttekening maken op het voetpad?

Luisteren naar de favoriete muziek van je tiener?

Wat het kind ook kiest, je verplicht jezelf om mee te doen (zonder commentaar). Zolang het een activiteit is die redelijkerwijs binnen 10-20 minuten kan worden gedaan.

Met opzet bedoel ik geen afleiding voor jou: leg je telefoon weg, beantwoord die e-mail niet en zet de tv/tablet uit.

Je kind is geduren deze 10 minuten het middelpunt van je universum en het is van cruciaal belang dat je volledig aanwezig bent voor deze tijd met hem.

Je kind zal er baat bij hebben te weten dat je je inzet voor jullie tijd samen. Door elk kind deze speciale tijd te geven, vergroot je het gevoel van emotionele connectie en vul je proactief de aandachtsruimte van je kind op met POSITIEVE aandacht, zodat hij geen toevlucht hoeft te nemen tot vechten met zijn zus om uw (negatieve) aandacht te krijgen.

TIP 3: VREDE

Wanneer broers en zussen vechten, gebruiken veel ouders time-out als een manier om de situatie aan te pakken. Hoewel het sturen van kinderen naar aparte hoeken hen een kans zou kunnen geven om te kalmeren, zal de tijd die het in de hoek doorbrengt het kind niet leren hoe het conflicten moet oplossen. Om kinderen vaardigheden op het gebied van conflictoplossing bij te brengen, raad ik ouders vaak aan rollenspellen te gebruiken zodra iedereen is gekalmeerd. Hier zijn enkele scenario's die je kunt spelen om die oplossingsgerichte vaardigheden aan te leren:

1/ Om beurt: Geef kinderen de woorden die ze moeten gebruiken ('Mag ik alsjeblieft spelen met ...') en geef ze ook taal om te reageren ('Ik ben er nog niet helemaal mee klaar, maar ik laat het je weten als ik klaar ben .')

2/ 'Ik voel'-uitspraken gebruiken: het is belangrijk dat kinderen weten dat het oké is om grote gevoelens te hebben, maar er zijn gepaste manieren om ze te uiten. Leer ze de taal die ze moeten gebruiken als ze gefrustreerd zijn ("Ik voel me boos als Sam me niet laat spelen met de auto" of "Ik voel me gekwetst als Alison me raakt ...")

3/ Beheersing van hun humeur: kinderen zijn niet altijd klaar om hun gevoelens onmiddellijk na een gevecht te bespreken, dus leer hoe ze kunnen tot rust komen tot ze klaar zijn om te praten - ga even naar je kamer, tel tot 10, haal diep adem, enz.

Door je kinderen de tools te geven om zelf conflicten op te lossen, zal je een drastische afname van argumenten tussen broers en zussen in je huis vaststellen.

TIP 4: HOU JE NEUS UIT DE RUZIES

Deze zal je misschien verbazen, maar weet je wat je het beste kunt doen als er een meningsverschil ontstaat? Negeer het. Geef de ruzie geen aandacht. Door de ruzie of het geworstel te negeren, beloon je negatief gedrag niet met je aandacht en vooral, je geeft je kinderen de kans om het uit zichzelf op te lossen. Als het gevecht escaleert tot een fysieke aanval of als je ECHT het gevoel hebt dat ingrijpen noodzakelijk is, kun je de volgende twee stappen (stap 5 en 6) gebruiken om je acties te sturen je erbij betrokken raakt.

TIP 5: KALMERENDE INVLOED

Als je kinderen duidelijk geen overeenstemming kunnen bereiken of als de ruzie escaleert, moet je mogelijks ingrijpen. Wat je ook doet, kies geen partij. Je zou kunnen denken dat je hebt gehoord of gezien waardoor het conflict begon, maar beoordeel geen van beide partijen. Luister in plaats daarvan, zodra iedereen kalm is, naar de versie van elk kind van wat er is gebeurd en moedig ze aan om "ik voel" -verklaringen te gebruiken terwijl ze hun verhaal vertellen. Vraag hen dan, zonder de schuld te geven of partij te kiezen, om samen een aantal oplossingen te bedenken. Als niemand in staat is om een ​​werkbare oplossing te bedenken, stel er dan zelf een paar voor en help hen een akkoord te bereiken. TIP 6: IEDEREEN IN HETZELFDE BOOTJE

Als je kinderen, nadat ze elkaars verhaal hebben gehoord en hebben geprobeerd een oplossing te vinden, het nog steeds niet eens kunnen worden, wordt het tijd om ze 'allemaal in dezelfde boot' te plaatsen. Dat betekent dat iedereen die bij de ruzie betrokken is hetzelfde resultaat of gevolg ervaart. Een "Iedereen in hetzelfde bootje" -verklaring zou als volgt klinken: "Of je kunt om de beurt spelen met het spel, of ik zal het de rest van de dag wegleggen." Je zegt dit op een rustige manier. Wees hier consequent in. In het begin zal er waarschijnlijk wat worden geklaagd en onderhandeld, maar je kinderen zullen snel beseffen dat het in HUN belang is om samen een oplossing af te spreken voordat jij 'ze in dezelfde boot stopt'.

Een laatste gedachte

Wees geduldig met je kinderen terwijl ze deze nieuwe strategieën leren. Onthoud dat conflictoplossing een gevorderde vaardigheid is. Je kent waarschijnlijk volwassenen die nog steeds worstelen op dit gebied! Maar wees gerust, met deze strategieën kun je de rivaliteit tussen broers en zussen tot een minimum beperken. En wees niet verbaasd als er andere problemen opduiken nadat rivaliteit tussen broers en zussen onder controle is. De waarheid is ... kinderen zijn constant op zoek naar manieren om je aandacht te trekken en hun kracht te laten gelden, dus je zult misschien drama, driftbuien en huiswerkgevechten hebben, zelfs terwijl de broers en zussen in (meestal) harmonie leven.

Als dat het geval is voor je gezin, nodig ik je graag uit voor het gratis online webinar 'Hoe kinderen echt naar je luisteren'. Ik leer je hoe je je kinderen kunt laten luisteren zonder te zeuren, herinneren of schreeuwen.

Tot binnenkort?

Liefs,

Vanessa

't Zonnekind: begeleiding voor meer verbinding, harmonie en geluk in het gezin

www.tzonnekind.com